پیامبر اکرم(ص) به صورت صریح و بدون ابهام به مجاهدان در راه خدا فرمودند بر شما جایز نیست که آب لشکر مقابل را مسموم کنید و زن و کودکی را بکشید. همچنین یکی از مشهورات در میان احادیث مرتبط با ظهور امام عصر(عج) این است که ایشان با شمشیر ظهور می کنند. بدیهی است که با به وجود آمدن سلاح های مدرن، شمشیر کارایی ندارد ولی لفظ شمشیر بیان این رمز نیز هست که ایشان هرگز از سلاح کشتار جمعی استفاده نخواهد کرد. زیرا سلاح های کشتار جمعی گزینشی نیست و مجرم و غیر مجرم نمی شناسد. حتی اسلام به مسلمانان اجازه نداده که در هنگام جنگ دست به قتل عام لشگر مقابل بزنند. چرا که در میان آنها ممکن است افرادی وجود داشته باشند که به اجبار به جنگ آمده و وقتی دانستند که حق با طرف مقابل می باشد مترصد فرصتی باشند که سلاح بر زمین بگذارند و تسلیم شوند. چنانکه در دفاع مقدس نیز از این نمونه ها بسیار دیده شد.
فراتر از مورد فوق که دستورات اخلاقی در تقابل با محاربه است، اینکه امام خمینی(س) اجازه ندادند سد دربندی خان عراق بمباران شود. زیرا وقتی پرسیدند اگر این سد شکسته شود، آن دسته از مردم عراق که از آب این سد استفاده می کنند، چه خواهند کرد و پاسخ شنیدند که طبیعتاً به زحمت می افتند، امام(س) قاطعانه مخالفت خود را با زدن آن سد ابراز داشتند.
بر این اساس بی تردید استفاده از بمب اتم که حتی محیط زیست حیوانات بی گناه را هم برای زمانی طولانی به مخاطره می اندازد، توجیه شرعی ندارد.
بدیهی است اگر رفتارها حتی در جنگ اخلاقی باشد، نتایج مثبتی که در درازمدت از آن حاصل خواهد شد، قابل مقایسه با پیروزی های برق آسایی که در پرتو سلاح های کشتار جمعی حاصل می شود، نخواهد بود. چنانکه امروزه مردم عراق که تا حدودی با رفتارهای اخلاقی بسیاری از رزمندگان ایرانی آشنایی دارند، نسبت به ایرانیان احساس برادری می کنند و سابقه تخاصم دولت خود را با جمهوری اسلامی به حساب سابقه تخاصم ملت خود نمی گذارند و این پیروزی بزرگتر و مهمتر از پیروزی در سایه استفاده از سلاح شیمیایی بود که اتفاقاً عراق بسیار از آن استفاده کرد و ایران تلافی نکرد.
با این حال بحث های دیگری نیز در مباحث استراتژی های دفاعی وجود دارد که صریح ترین آن در آیه «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه» وجود دارد که در اصطلاح «توازن قوا» برای جلوگیری از جنگ اهمیت می یابد و محتاج بررسی های دقیق کارشناسانه است که در واقع امر چه چیزهایی مصداق «قوه» می باشد. البته نباید چنین مباحث پراهمیتی را فقط به کارشناسان نظامی سپرد که تجربه بشر در طول تاریخ نشان داده اگر اهل سیاست، حقوقدانان، علمای اخلاق و فیلسوفان اجتماعی در این موارد کمترین کوتاهی را به خرج دهند، نیروهای مسلح تمایل زیادی برای تجهیز به هر نوع سلاحی را خواهند داشت و هر آنچه بنظرشان درست بیاید را شرعی و اخلاقی خواهند پنداشت.
البته لازم به یادآوری است که یک امر تناقض نما در جهان امروز وجود دارد که تمام روشنفکران ملل مختلف باید تلاشی جدی برای رفع آن انجام دهند و آن این است که دشمنی برخی کشورها با هم یک واقعیت می باشد و اگر یک سو پایبند موازین اخلاقی باشد، معلوم نیست طرف دیگر هم پایبندی نشان دهد. به عنوان مثال روشن، رژیم صهیونیستی که در عمل اثبات کرده به هیچ قانون و قاعده اخلاقی و حتی عرف های بین¬المللی پایبند نیست، اگر یقین کند که جمهوری اسلامی تحت هیچ شرایطی از هیچ سلاحی که امکان کشتار جمعی داشته باشد علیه آن رژیم استفاده نخواهد کرد، آیا از بمباران هسته ای، شیمیایی، میکروبی و غیره برای از بین بردن ایران اسلامی ابایی خواهد داشت؟ در این صورت از همین پابیندی به اخلاقیات و موازین شرعی چنان سوء استفاده خواهد کرد که دقیقاً نتیجه ای غیر اخلاقی برای ملت هایی که امکان سوء استفاده را برای آن رژیم فراهم کرده اند، به بار خواهد آمد. اگر چه حل این تناقض نما چندان هم ساده نیست اما بی تردید آیه «الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا» دلالتی بر این معنا است که هر کس در جهت خداپسندانه کردن رفتارهای سیاسی جهد و کوششی داشته باشد، خداوند راههای بسیاری پیش پای او خواهد گذارد. چنانکه با مطرح شدن گفتگوی تمدن ها که از سوی رئیس جمهور وقت ایران ارائه گردید و مورد تحسین غالب ملل جهان قرار گرفت، جمهوری اسلامی ایران در میان ملل جهان چنان دارای شخصیت و شان فرهنگی گردید که حمله به آن برای دشمنان ما بسیار پرهزینه ارزیابی می شد.
از سوی دیگر اگر کسی با موضوعات استراتژی های قدرت ها و موضوعات مرتبط با امور بین الملل آشنایی کافی داشته باشد، بعید است نداند که موضوعاتی مانند سلاح های کشتار جمعی (اعم از شیمیایی، میکروبی، الکترونیکی، اتمی و پروژه هارپ) عموماً از سوی کسانی داغ نگه داشته می شوند که تولیدکننده آنها هستند. بنا براین اهل فرهنگ و سیاست باید مراقب ...

. انتهای پیام /*